Świat wyglądał naprawdę dobrego hack’n’slasha. Od wydania świetnego Titan Questa minęło już sporo czasu i przez lata nic nie mogło się przebić na szczyt gatunku, gdzie w dalszym ciągu królowało Diablo. Nawet mocno oczekiwane Space Siege okazało się wielkim rozczarowaniem. Z nieskrywana radością mogę Wam oto jednak teraz obwieścić, że po premierze kontynuacji Sacreda mamy nowego lidera. Pierwsza część serii na trochę zawróciła w głowach fanom „klikano-siekanych”cRPGów, oferując całkiem spory świat oraz epickie walki z ogromnymi smokami. Niestety tamta gra się zestarzała, acz wierna i liczna społeczność wokół niej skupiona nie pozwoliła Ascaronowi odejść na bezrobocie. Twórcy wzięli się tak więc na poważnie do roboty, prezentując już dawno bardzo konkretną grafikę i zapowiadając sporo fajnych elementów. Słowa dotrzymali - stworzyli potężną, wciągającą produkcję.
Już się zaczęło. Nie ważne czy ta gra przebije genialnego ojca czy nie - samo uczestniczenie to jest już coś. Demko (wyjątkowo) lekkiej kalibru, bo mniej niż 1GB, a klucze za darmo i dla każdego poborowego pod tym adresem.
Pierwsze wrażenia takie przeciętne. Całkowicie zerżnięty z CoDa 4 system nie może być słaby, mapy też niekiepskie, ale... czuć tu coś wtórnego i chaotycznego. No i też arsenał IIWŚ trochę blado wypada mając w pamięci M4-ki i granaty rzucane dalej niż na kilkanaście metrów w dal.
Kiedyś tego jakoś nie rejestrowaliśmy... albo po prostu było inaczej. I dobre gry wychodziły cały rok. Ale od kilku lat jest to już jasne jak afrykański blask z Far Cry'a, że im bliżej końca roku, tym więcej gier dobrych, bardzo dobrych i mistrzowskich. I wczoraj zdałem sobie sprawę z tego, że ten moment JUŻ nadszedł!...
Bez bullet-time'u, ale z fatalnym armorem, bo jeszcze przed premierą dostali serię critical hitów z tradycyjnych broni prześmiewczych recenzentów (hej, my tacy nie jesteśmy!). Przypadkowie świadkowie strzelaniny mają jednak zupełnie inne zdanie, które się potrafi uplasować nawet na poziomie pomiędzy 6.5-7.5/10. My też wmieszamy się w ten szary, pokorny tłum i za tydzień napiszemy czy przygody Maxa faktycznie bolą.
Organizatorzy legendarnych targów zapewniają, że w tym roku zamiast "eee", będzie znowu konkretny opad szczęki. Czyli sterylność i krawat znowu zastąpi pot od biegania po ogromnych halach i stania w gigantycznych kolejkach. Ale to oczywiście plus... pomijają drobiazg, że Stany co czerwca nie zdążą przybliżyć się w stronę Polski.
NA EKRANIE
- B-side
Zdecydowanie Sacred 2. Ogromny świat i lawiny cennego lootu trzymają godzinami przed monitorem. Znacie to - klikamy, klikamy, klikamy i gapimy się jak od serii błyskawic czy epickich ciachnięć mieczem leje się krew. A potem trzeba tylko sprawdzić czy pancerz, który wypadł z moba jest lepszy od mojego. I resztę sprzedać w mieście. I wziąć side-questa. I jeszcze malutki grind. I tak ding! ding! ding!, aż okazuje się, że godzina na zegarku jest średnio przyzwoita.
W przerwach od Arcani jest jazda w Call of Duty 4. Multi jest absolutnym wymiataczem, a przy pomyślnych wiatrach można wczuć się w wojenny klimat jak w filmie. Start - rush - dym na środek - zajmujemy pozycje. Szybka podkładka miny dla zabezpieczenia tyłów, snajperka raz, celowanie na środek placu -dwa i spust - trzy. A jeszcze lepiej jak tryb mapy nakazuje biegać i nawet snajperzy lekko nie mają.
NA POCZEKANIU/POCZEKALNI (przed premierą)
- B-side
Co to dużo pisać... Far Cry 2. Poza świetnymi notami w necie mam po prostu przeczucie, że gra będzie naprawdę niesamowita! Jedyne czego się boję to czy starczy mi czasu jednocześnie na CoD 5, które wychodzi lada moment.
NA RETRO
No wai! Jest koniec października - żadnych niszy i wspominek. The Golden Horde i reszta moich dziwnych gierek idzie w letarg na 6 miesięcy.
NA WIZJI
Będzie krótki i dosadnie. Bardzo dosadnie. Marsz Imperialny z Gwiezdnych Wojen zagrany na floppy disku.
Po tym, jak wiele osób sparzyło się na swych przydużych oczekiwaniach co do Hellgate: London zapowiedź kolejnej strzelaniny na rynku, w której przebieramy pośród tysięcy modeli losowo generowanej broni nie zrobiła raczej na nikim aż tak specjalnego wrażenia. My zresztą całkiem podobnie podchodziliśmy do szykowanego właśnie Borderlands. Dopóki Take Two nie pokazało nam jak prezentuje się tutaj rozgrywka...
Niedopowiedziane wątki z Crysisa powracają z jeszcze większą mocą. Zamiast nomadycznego Nomada, pałeczkę w walce z kosmo-koreańskimi wojownikami przejmuje jego bardziej impulsywny kumpel – Psychol. Już sama ksywka wskazuje na to, że nie będzie lekko. Na drodze napakowanego bohatera pojawia się masa obiektów do eliminacji i jeszcze więcej narzędzi do pracy. Od ciągłej wymiany ognia oraz wybuchów nie można się zupełnie oderwać...
